Jelle Deketele
Matching Talent
Onze TalentTeams vinden duurzame matches voor jou
Waar ligt jouw talent?
Iedere maand opnieuw benoemen we één van onze medewerkers tot 'vind!er in de kijker'. Aan de hand van enkele verrassende vragen leren we zo de persoon achter de hr-expert wat beter kennen. Deze keer is het de beurt aan Jakob, Commercieel Talent bij Techniek Ieper.
Ik heb eerlijk gezegd best wel al wat uitzonderlijke avonturen beleefd. Maar het allergekste waar ik maar niet over uitgepraat geraak? Tussen de wilde gorilla's rondlopen In een national park tussen Oeganda en Rwanda! Onder begeleiding van lokale gidsen ga je dan in het oerwoud op zoek naar sporen van de wilde gorilla's. We hebben ze uiteindelijk gevonden. Tot op minder dan een halve meter stonden we zo oog in oog met enkele wilde gorilla's. Die quasi menselijke blik die je van hen terugkrijgt en het besef dat je het nooit van een bende wilde gorilla's kan halen, maakt zo'n confrontatie heel intens.
Verder heb ik op m'n eentje een groot deel van de GR20 in Corsica gewandeld. Dat is één van de populairste, maar tegelijk ook gevaarlijkste wandelroutes van Europa. Elk jaar opnieuw sterven er mensen op die route. En toch hield me dat niet tegen om 10 dagen aan een stuk met een rugzak van 20 kilo en een tent op m'n rug tussen de 10 à 15 kilometer per dag te gaan wandelen. Het zijn vooral de vele hoogtemeters en de steile rotspassages die deze wandelroute zo gevaarlijk maken. Ik ben blij dat ik dit op eigen houtje gedaan heb. Op die manier was ik één met de natuur en heb ik alles extra intens beleefd. Een aanrader!
Droge worsten! (lacht) Als ik droge worsten zie liggen in de slagerij dan kan ik niet anders dan er ook een paar te kopen. Het is sterker dan mezelf! Ik vind dat gewoon fantastisch lekker. Zo lekker zelfs dat ik niet kan wachten tot ik thuis ben om eraan te beginnen. Ik stap in m'n auto en tegen dat ik thuis ben, heb ik op z'n minst 1 droge worst naar binnengespeeld. Oeps!
De Provence. Dat voelt nu al een beetje als m'n tweede thuis, want ik ga er al 15 jaar aan een stuk naartoe. Even wat meer context: m'n pa en m'n stiefma zijn met pensioen en vertoeven daar een groot gedeelte van het jaar en dan ga ik ze achterna.
Het is vooral die deconnectie die me zo aanspreekt. In de Provence ben je één met de natuur. Er is geen agenda. Niets moet, alles kan. Daar stap ik weg van alles wat met digitalisering te maken heeft en grijp ik terug naar ambacht. Iets zelf creëren, me nuttig maken. Werken aan kleine projectjes waar ik voldoening uit haal, maar allemaal à l'aise. Op het tempo van de Provence. Op die manier haal ik écht waarde uit m'n dag en dat vind ik belangrijk.
De link naar kunst is ook nooit veraf in de Provence. Als hobby-beeldhouwer zie ik mezelf in een utopie ooit wel als kunstenaar/beeldhouwer wonen in de Provence. En tussen alle kunstopdrachten door met de locals een Ricard drinken op de platse. Wat wil een mens nog meer?
Ik kan niet anders dan voor Willem Vermandere te gaan! Hij geeft de indruk dat z'n leven op rolletjes loopt. Hij leeft z'n leven zoals hij het wil en doet dat in zeer grote eenvoud. Hij is iemand die liever 3 extra truien aandoet en een muts opzet dan de chauffage te moeten opzetten. Die eenvoud siert 'm!
Ik kan ook echt wegdromen bij z'n muziek. Zijn muziek is zeer poëtisch en getuigt van heel wat diepgang. Neem nu de zin "Onderweg is altijd nu". Prachtig toch? Zijn muziek zet aan tot nadenken. Hij is ook een West-Vlaming pur sang en spreekt altijd vol lof over de Westhoek. Dat kan ik alleen maar aanmoedigen en daar herken ik mezelf ook in. Ik ben enorm trots op m'n roots en m'n hart ligt echt in de Westhoek.
Nog een ander raakvlak: hij is ook een beeldhouwer. Net zoals al het andere dat hij onderneemt, blijft hij trouw aan zichzelf en maakt hij kunst naar z'n eigen visie. Lovenswaardig en inspirerend!
Ik kan mij mateloos ergeren aan mensen die enkel handelen uit eigenbelang. Die denken niet na over welke impact hun acties hebben op anderen. Dat is zo kortzichtig en egoïstisch. En vaak geraken ze er nog mee weg ook! Daar heb ik echt moeite mee.
Waaraan andere mensen zich al eens durven te ergeren bij mij? Thoh, ik ben niet de persoon die instant je vriend is. Bij mij moet dat geleidelijk aan groeien. In het begin kan het zijn dat ik de indruk geef nogal onvriendelijk en bot te zijn, maar dat is gewoon omdat ik eerst wat wil aftasten.
Verder is er aan mij ook echt geen diplomaat verloren gegaan. Ik neem geen blad voor de mond en als ik het ergens niet over eens ben dan laat ik dat ook merken. Niet iedereen kan daar even goed mee om denk ik.
Ik ben recent begonnen met mijn eigen pasta te maken. Mensen denken altijd dat daar veel tijd en werk in kruipt, maar dat is eigenlijk echt niet het geval. Dat gaat op zich heel vlot zelfs. Het houdt niet veel in en 't is toch beduidend lekkerder dan de pasta die je in de winkel koopt. En je hebt veel verschillende soorten pasta om mee te experimenteren ook. Dat maakt het net zo leuk en ik word er ergens ook rustig van. Momenteel zit ik trouwens in een ravioliperiode! (lacht)
Dan zou ik de NIVEA-wet invoeren. NIVEA staat voor: "Niet Invullen Voor Een Ander". Ik ben er heilig van overtuigd, dat die wet heel wat conflicten zou vermijden. Concreet houdt de wet in dat vooraleer je repliceert, dat je kort even herhaalt wat er net gezegd is om op die manier aan te tonen dat je de essentie begrepen hebt. Kortom, minder uit eigenbelang luidkeels je eigen standpunt verkondigen, maar meer luisteren naar elkaar om het standpunt van je gesprekspartner beter te begrijpen.
En als het niet slechts bij één nieuwe wet zou moeten blijven, maar ik het politieke systeem in België eens volledig onder handen zou mogen nemen, dan zou ik ervoor opteren om het technocratischer te maken. Experten in een bepaald vakgebied moeten niet enkel meer naar waarde geschat worden, ze moeten naar mijn gevoel ook meer inspraak krijgen in de uiteindelijke besluitvorming. Zij hebben namelijk kennis van zaken en kunnen als geen ander de impact van bepaalde beslissingen correct inschatten.
Wel, ik ben bijna rond met m'n bacheloropleiding Biotechnologie die ik naast m'n werk als recruiter bij vind! gevolgd heb. Dat diploma heb ik bijna op zak en dat gaat een grote verwezenlijking zijn. Dus nu eerst nog even volle focus daarop, samen met de verbouwingen aan m'n huis. Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen, dus daar kruipt ook wel wat tijd in.
Maar eens dat allemaal achter de rug is, zou ik graag nog eens een grote reis maken. Dan denk ik spontaan aan een rondreis in Japan. Of nee, nog beter: richting Tanzania trekken om er de Kilimanjaro te beklimmen. Ja, dat staat echt bovenaan m'n lijstje eigenlijk! Doordat de Kilimanjaro een uitgedoofde vulkaan is, kom je op je tocht heel wat verschillende plantsoorten tegen. Je komt terecht in heel wat verschillende biotopen, wat van deze iconische berg voor mij als plantenliefhebber een nog interessantere berg maakt. Ik heb er nu al zin in!