Week van de Vrijwilliger: Van KSA-koks tot collega's bij vind!

Telkens weer het verschil maken. Niet enkel in hun job, maar zeker ook daarbuiten. Dat is eigen aan onze vind!ers en al zeker aan onze Talent Managers Deborah en Sharka. Zij leerden elkaar enkele zomers geleden op een KSA-kamp kennen waar ze toen allebei als vrijwilliger in het kookteam aan de slag gingen. Sharka zag meteen een vind!er in Deborah en de rest is geschiedenis. Waar vrijwilligerswerk allemaal niet toe kan leiden … 

Deborah: "Ik ging vroeger als kleine pagadder telkens mee op kamp met de jeugdbeweging. Daar keek ik elke zomer opnieuw naar uit. Voor de vriendschap, de zotte avonturen, maar zeker ook voor het lekkere kampeten. Toen ik als kok afstudeerde, had ik mezelf dan ook voorgenomen om ooit eens als vrijwilliger mee te gaan op kamp om andere kinderen net zo'n magisch gevoel te kunnen geven. Uiteindelijk is het er in 2019 pas voor de eerste keer van gekomen. Ik ben toen meteen voor 10 dagen meegegaan op kamp naar Mol. Heel intensief, maar o zo tof!"

Sharka: "Ja, dat kan ik enkel maar beamen. Ik ben zelf de laatste 2 jaar als kok meegegaan op KSA-kamp en Deborah overdrijft niet. Zo'n kamp is écht aan 300% leven! Heel hard werken, zeer korte nachten, veel prikkels, maar tegelijk ook bakken plezier en ontzettend veel voldoening. Ik doe het vooral om even volledig te kunnen deconnecteren. Even weg uit m'n vertrouwde omgeving. Back to basics. Ploeteren in de modder. Daar heb ik wel deugd van. En het is ook gewoon fijn om met de jeugd samen te kunnen werken, dat houdt me jong! (lacht)"

Deborah: "Klopt volledig! Als kok ben je heel nauw betrokken bij alles wat er binnen het kamp gebeurt. Het kamp zelf vindt plaats begin augustus, maar het is al in maart dat ik samen met de 5 andere koks op kampverkenning vertrek. In juni beginnen we dan al met de nodige voorbereidingen te treffen. Maaltijden uitdokteren, aantallen bepalen, taken verdelen en noem maar op. Begin juli plaatsen we dan de bestellingen en zorgen we dat alles tijdig klaar is om mee te nemen op kamp. 10 dagen lang voorzien we dan eten voor pakweg 110 kinderen en de leiding. Ik hoef jullie wellicht niet te vertellen dat daar een hele organisatie bij komt kijken! (lacht)"

Sharka: "Zeker ook omdat we er echt op toezien dat alles vers is. Dat betekent dus niets uit blik, niets uit een pakje en ook niets uit de diepvries. Daar maken we een erezaak van. Op die 10 dagen eten ze ook maar 2 keer boterhammen, de andere dagen voorzien we telkens 2 keer warm eten. Kwestie dat ze voldoende voedingsstoffen binnen hebben om zich volledig te kunnen smijten tijdens het kamp."

Deborah: "Ja, het is wel echt niet te onderschatten. Zeker als je het goed wilt doen. En je moet er ook de tijd voor kunnen en willen vrijmaken om de volle 10 dagen mee te kunnen gaan ook natuurlijk. Voor veel mensen is dat geen evidentie, zeker niet als je maar 20 verlofdagen per jaar hebt. Ik ben ervan overtuigd dat een pak meer mensen vrijwilligerswerk zouden doen als ze hier extra verlof voor zouden krijgen. Al vind ik het vooral een persoonlijke keuze en hoeft er wat mij betreft niet meteen iets tegenover te staan. Het is vooral de dankbaarheid die ik van de kinderen en van de ouders voel waarvoor ik het doe. Als een kindje van 6 jaar komt zeggen: "Het is niet lekker … maar het is SUPER lekker!" dan smelt ik helemaal en weet ik weer waarvoor ik het doe. Want het is helaas de realiteit dat dergelijke kampen enkel kunnen blijven georganiseerd worden mits de onvoorwaardelijke ondersteuning van enkele vrijwilligers. Het is mede door ons als vrijwilligers dat kinderen avonturen kunnen beleven die ze nooit meer zullen vergeten. Dat is een fantastisch gevoel."

Sharka: "Ik zou het ook iedereen aanraden, maar 't moet inderdaad wel passen binnen de planning van je gezin natuurlijk. Want 10 dagen weg zijn van huis is best wel even. Maar je mag het ook niet zien als 10 dagen gaan werken, da's de verkeerde mindset. Akkoord, er wordt hard gewerkt. Maar er wordt op z'n minst even hard genoten. Dat mag je ook niet vergeten. En je leert bovendien ook nog eens heel wat nieuwe toffe mensen kennen. Daar is Deborah een mooi voorbeeld van. Door samen intensief samen te werken en samen te leven tijdens zo'n kamp, leer je elkaar écht door en door kennen. Ik had dan ook al snel door dat er in Deborah een echte vind!er schuilde. Toen we voor ons kantoor in Tielt op zoek gingen naar een nieuwe kantoorverantwoordelijke, moest ik dan ook meteen spontaan aan haar denken. Et voilà, uiteindelijk heeft ze de job te pakken gekregen. Door ons vrijwilligerswerk zijn we nu dus in feite ook collega's geworden. Hoe mooi kan 't zijn? (lacht)"